Mijn eerste avonturen :) veel plezier!
Door: jeska Verthé
Blijf op de hoogte en volg Jeska
30 Januari 2010 | Kameroen, Maroua
Akikane! Hallo iedereen!
Yawa! Dank u!
Djamgidé! Hoe gaat het?
Djamginé! Met ons gaat alles goed!
Onze doortocht naar Mokolo (dinsdag 19 januari)
Mr. Mahama bracht ons veilig naar Mokolo. Onderweg sprong er iemand in de laadbak van de jeep, om onze zakken tegen te houden, dat beloofd ;-)
En inderdaad, na heel wat putten en bulten, kleine schooltjes (en brousse) en hutjes, kwamen aan in Mokolo.
We werden hartelijk ontvangen door Mr. Hakda. Het hele lerarenkorps stond ons op te wachten. Ook onze Afrikaanse papa was aanwezig.
Daar hebben we voor de laatste keer limonade gedronken, als ik dat had geweten dan had ik er langer van genoten….
Na de rondleiding in de school, bracht mr. Mahama ons naar het gastgezin. We hebben meer luxe dan we gedacht hadden (een eigen kamer met tweepersoonsbed, twee nachtkastjes, een living, een wasdraad en een openluchtbadkamer = gratis bruinbeurt in de zon, ook als je op de wc zit). We hebben ook enkele huisdieren: mevrouw de spin, meneer de kakkerlak in de wc, een eigenaardig soort vlieg, de geit die hier regelmatig binnenwandelt, …
Eerste schooldag in Mokolo (woensdag 20 januari)
Om 5uur gaat de wakker, tingelingeling mijn dag begint!
We vlogen er meteen in: een interview met mr. Hakda, een afspraak om vrijdag de vergadering te leiden, observeren in de klas, …
Na school gingen we voor de eerste keer naar de plaatselijke markt en zochten een classeur voor Sara. Het woord classeur kennen ze niet eens in hun eigen Afrikaans taaltje.
Jeska werd onderweg geattaqueerd door een oude dorpsgek met een steen, de choque van haar leven!
’s Avonds keken we naar de sterren. Afrika… een andere wereld!
Tweede dag in Mokolo (donderdag 21 januari)
Om 5u30 liep de wekker af, dat is al wat later dan de vorige dag want anders is het echt vroeg!
Als de vlag ’s morgens in de school wordt gehesen staat iedereen stil en wij maar lopen om niet te laat te komen. We liepen precies in een wassenbeeld museum en vroegen ons af waarom iedereen naar ons keek.
Om 17uur beleefden we de eerste voetbalmatch Kameroen-Tunesië. In de school installeerden ze een tv-toestel en Alfons (jonge priester, geen paniek ) nodigde ons uit om de match te volgen. Super grappig om reactie te zien. De volgende dag kwamen we Alfons tegen met een blanke pleister op zijn voorhoofd. Hij was net iets te uitbundig geweest.
Nu terug thuis geraken want om 18u30 wordt het donker, dus stapten wij op ons gemak alleen naar huis want we wisten zeker de weg, jaja…
We liepen in cirkels rond de school, uiteindelijk namen we een mototaxi, 20m later reden er twee motos voor ons tegen elkaar. Gelukkig bracht de jonge man ons veilig en gratis thuis (die arme blanken!)
Thuisgekomen kregen we een nieuwe opdracht. Moeder en babygeit (genoemd Jeska, Sara heeft er ook al eentje rondlopen maar die blijft zoals altijd braafjes thuis) waren zoek. Iedereen zocht met zaklamp naar de geiten, we maakten een kleine bergwandeling en ja hoor, daar zaten ze dan, moeder en dochter.
Afrika… verwarrend land!
Derde dag (vrijdag 22 januari)
Mama Claudine had BillieBillie gemaakt, een eigen brouwsel dat dient als wijn. Wij meldden met trots dat we al eens geproefd hadden bij de buren maar dat viel niet in de smaak. Ze was erg boos want het zou wel eens kunnen gebeuren dat ze ons willen vergiftigen…
Vandaag namen we ook onze openluchtdouche, lekker in ons blootje!
Dan zijn we als goede Christenen naar de jongerenmis geweest.
Terug thuis kregen we onze tweede warme maaltijd (jaja u leest het goed, we zijn verplicht twee keer warm te eten, jammer dat ik in België al een vetreservelaagje had opgeslaan)
Ze meldde met trots dat het couscous was, mmm denk je dan. Maar ik vertel even een verhaaltje om te verduidelijken: ‘Er was eens een gedroogde vis. Hij leefde in een diepe, bruingroene, slijmerige zee, met een rots van zand waar je met je handen een kasteel van maakt om de vis in te verstoppen. Hij was bang van de andere viskopjes, die rondzwommen in de zee!’. Gelukkig serveren ze hier ook rijst en pasta met een groentesausje.
Vierde dag (zaterdag 23 januari)
Joepie weekend, uitslapen tot … 6u30!
Want de haan viert het weekend niet mee. als ontbijt kregen we een glaasje BillieBillie. Er kwamen vele buren op bezoek. Ze proberen allemaal Engels tegen ons te praten, waarom weten we niet want ze praten precies met een hete patat in hun mond!
Één buurman vertelde met trots dat hij volgende maand met een tweede vrouw zal trouwen. Wij zijn geen kandidaten want we zijn in België getrouwd! Jeska op 13juli 2009, Sara op 26 maart 2009, spijtiggenoeg is Sara haar trouwring thuis vergeten!
We leerden ook hoe we een baby op Afrikaanse wijze moeten dragen (op de rug met een doek) wat een zalig gevoel, hé schatke!
Het is soms wel confronterend en hard om hier te zijn, we zagen dat papa Marcel de kinderen sloeg met een elastieken riem. Vooral als hij teveel BillieBillie heeft gedronken.
Afrika… een hard land?
Vijfde dag (zondag 24 januari)
Opnieuw naar de mis, en dit van 9uur tot 13u30… Daarna nog naar de markt, in het midden van de weg lagen er huiden en de edele delen van een os… De vliegen waren niet te temmen.
’s Avonds zijn we naar de bergen gegaan. We hebben een onbeschrijflijke plaatjes gezien. We hadden ook de eer om een hutje aan de binnenkant te aanschouwen.
Even schrik bij een dunne spleet waar we door moesten en een diepe kuil om over te springen. Gelukkig hebben we het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht. We leerden ook enkele dingen bij over de cultuur:
• De vrouwen mogen niet fluiten, anders roepen ze aandacht bij de andere mannen.
• Je mag niet tekenen op de grond, je moet het uitvegen, anders spreek je een vloek over het huis uit.
• De vrouwen mogen geen broeken dragen
Op de terugweg liep voor ons een kudde buffels, een meisje liep erachteraan. Haar taak is om de kudde twee uur te volgen en daarna terug te keren naar huis.
Zesde dag (maandag 25 januari)
Opnieuw vroeg opstaan want het weekend is voorbij.
I don’t like Monday!
We werkten vandaag goed aan onze projecten. We hebben waarschijnlijk een samenwerking met de bibliotheek en dat dankzij de medewerking van de leerkrachten.
Eigenlijk deden zij bijna al het werk, wij gaven enkel de aanzet.
Alle leerkrachten worden gratis geabonneerd en mogen boeken uitlenen om in de klas te gebruiken. In ruil moet de school 1 à 2 boeken per maand aankopen voor de bibliotheek. zo groeit de bibliotheek en heeft de school een groter aanbod.
Later hier meer over.
Zevende dag (dinsdag 26 januari)
Het eerste slachtoffer is gevallen. Sara lag in bed met krampen en kon eigenlijk niet blijven liggen want moest heel de tijd naar den toilet. Dus even blijven liggen tot 9uur en dan met volle moed naar school. Alles ça va, enkel hier en daar een kramp.
Spijtiggenoeg heb ik Jeska alleen naar school moeten laten gaan. de reden van ziekte: teveel pikante kruiden in mijn eten!
Na schooltijd gingen we opnieuw naar de markt om vals haar te kopen voor onze vlechten, daar werd Sara opnieuw misselijk. Gelukkig bracht de mototaxi ons naar huis, ze zag wel geen steek meer, enkel wat witte vlekken en zwarte lijnen. Thuis volgepropt met medicamenten, droge pasta, koel water uit onze Afrikaanse frigo (kruik in de grond!) en een slaapke! Daarna was het heel wat beter en vlogen we weer in het werk!
Eigenlijk zouden we hier afsluiten maar helaas pindakaas alweer een avontuur beleefd. We lagen in bed en hoorden ‘ritsel ritsel’. Jeska zei: Ah das boven ons hoofd en ik zei: Maar nee Jeska das buiten op de steentjes. Jeska vertrouwde het zaakje niet en deed voor het zekerste het licht aan. Op dat moment viel er een beest op ons muskietennet recht de grond. Dat ging zo snel als een slang. We waren aan het schreeuwen om hulp in ons bed van angst. Gelukkig liep Colette (onze zus) nog buiten en kwam ze ter hulp snellen. Ze vond het beest tussen onze zakken, wij stonden ondertussen al hoog op een stoel. En Colette riep: Geef mij snel iets om het te doden want het is een schorpioen et c’est tres dangereux. Sindsdien gaat ons muskietennet altijd veilig toe en slapen we ’s nachts heel onrustig!
Achtste dag (woensdag 27 januari 2010)
Vandaag observeerden we bij de doofstomme kinderen, ze leerden enorm simpele dingen: is de klas proper, in de kerk speel je niet, …
Eigenlijk is het alsof de leerkracht denkt dat ze ook een beperking in hun hoofd hebben, terwijl wij zien dat de leerlingen heel wat in hun mars hebben.
We zien hoe de kinderen gefrustreerd zijn. Dit was hard om zien.
In de namiddag kregen we bezoek van Toon (Vlaamse uit Maroua) en Thorsten. Ze namen ons mee op een terreinanalyse. We bezochten een project van Broederlijk Delen. Ze bouwen dammen om water op te vangen tijdens het regenseizoen.
Thuis hebben we er een nieuw broertje bij. Raoul, is de zoon van de broer van papa Marcel (hé mama Krista), hij woont nu bij ons omdat zijn moeder hem geen eten wil geven. We dachten dat het voor even was maar hij wordt geadopteerd door de familie.
En Jeska, het kleine geitje, was weer verdwenen… De zoektocht kon opnieuw beginnen. Helaas was het nergens te vinden.
Nu maken we elkaar ’s avonds bang met geluiden van schorpioenen, hoe zou dat toch komen…
Negende dag (donderdag 28 januari 2010)
Eindelijk, we hebben ons eerste wasje (van de kleren :p ) gedaan, buiten in de zon! Hierdoor zijn we enorm gebruind.
Annelies (het meisje dat vorig jaar in dit gastgezin heeft gelogeerd) heeft gebeld, de familie was in hun nopjes. Ook Jeska het geitje is teruggevonden! Wat een feest!
Tiende dag (vrijdag 29 januari 2010)
Vandaag vertrekken we voor een weekendje naar Maroua! We kregen een lift van mr. Edward, de secretaris generaal van het CDD.
We maakten voor de eerste keer kennis met de Afrikaanse tijd! We spraken na schooltijd af, maar moesten toch 2uur en een half wachten!
Tijdens de autorit kwam het gesprek trouwen, toch maar weer eens aan bod. Wij als twee getrouwde vrouwen schudden hier de komische verhalen uit onze mouwen.
In Maroua aangekomen kregen we een glaasje frisdrank = SUPERLUXE. Ook de afhaalkip met dikke frieten en bakbananen in een plastiek zakje hebben gesmaakt. Dan kregen we eens mes en vork, maar besloten toch om met onze handen te eten (niet te lezen voor gevoelige ouders, de zus van Jeska zou haar hier goed thuisvoelen hé Femke, zij eet altijd met haar handen).
Tot later!
Angaya anasa
Jeska en Sara
Yawa! Dank u!
Djamgidé! Hoe gaat het?
Djamginé! Met ons gaat alles goed!
Onze doortocht naar Mokolo (dinsdag 19 januari)
Mr. Mahama bracht ons veilig naar Mokolo. Onderweg sprong er iemand in de laadbak van de jeep, om onze zakken tegen te houden, dat beloofd ;-)
En inderdaad, na heel wat putten en bulten, kleine schooltjes (en brousse) en hutjes, kwamen aan in Mokolo.
We werden hartelijk ontvangen door Mr. Hakda. Het hele lerarenkorps stond ons op te wachten. Ook onze Afrikaanse papa was aanwezig.
Daar hebben we voor de laatste keer limonade gedronken, als ik dat had geweten dan had ik er langer van genoten….
Na de rondleiding in de school, bracht mr. Mahama ons naar het gastgezin. We hebben meer luxe dan we gedacht hadden (een eigen kamer met tweepersoonsbed, twee nachtkastjes, een living, een wasdraad en een openluchtbadkamer = gratis bruinbeurt in de zon, ook als je op de wc zit). We hebben ook enkele huisdieren: mevrouw de spin, meneer de kakkerlak in de wc, een eigenaardig soort vlieg, de geit die hier regelmatig binnenwandelt, …
Eerste schooldag in Mokolo (woensdag 20 januari)
Om 5uur gaat de wakker, tingelingeling mijn dag begint!
We vlogen er meteen in: een interview met mr. Hakda, een afspraak om vrijdag de vergadering te leiden, observeren in de klas, …
Na school gingen we voor de eerste keer naar de plaatselijke markt en zochten een classeur voor Sara. Het woord classeur kennen ze niet eens in hun eigen Afrikaans taaltje.
Jeska werd onderweg geattaqueerd door een oude dorpsgek met een steen, de choque van haar leven!
’s Avonds keken we naar de sterren. Afrika… een andere wereld!
Tweede dag in Mokolo (donderdag 21 januari)
Om 5u30 liep de wekker af, dat is al wat later dan de vorige dag want anders is het echt vroeg!
Als de vlag ’s morgens in de school wordt gehesen staat iedereen stil en wij maar lopen om niet te laat te komen. We liepen precies in een wassenbeeld museum en vroegen ons af waarom iedereen naar ons keek.
Om 17uur beleefden we de eerste voetbalmatch Kameroen-Tunesië. In de school installeerden ze een tv-toestel en Alfons (jonge priester, geen paniek ) nodigde ons uit om de match te volgen. Super grappig om reactie te zien. De volgende dag kwamen we Alfons tegen met een blanke pleister op zijn voorhoofd. Hij was net iets te uitbundig geweest.
Nu terug thuis geraken want om 18u30 wordt het donker, dus stapten wij op ons gemak alleen naar huis want we wisten zeker de weg, jaja…
We liepen in cirkels rond de school, uiteindelijk namen we een mototaxi, 20m later reden er twee motos voor ons tegen elkaar. Gelukkig bracht de jonge man ons veilig en gratis thuis (die arme blanken!)
Thuisgekomen kregen we een nieuwe opdracht. Moeder en babygeit (genoemd Jeska, Sara heeft er ook al eentje rondlopen maar die blijft zoals altijd braafjes thuis) waren zoek. Iedereen zocht met zaklamp naar de geiten, we maakten een kleine bergwandeling en ja hoor, daar zaten ze dan, moeder en dochter.
Afrika… verwarrend land!
Derde dag (vrijdag 22 januari)
Mama Claudine had BillieBillie gemaakt, een eigen brouwsel dat dient als wijn. Wij meldden met trots dat we al eens geproefd hadden bij de buren maar dat viel niet in de smaak. Ze was erg boos want het zou wel eens kunnen gebeuren dat ze ons willen vergiftigen…
Vandaag namen we ook onze openluchtdouche, lekker in ons blootje!
Dan zijn we als goede Christenen naar de jongerenmis geweest.
Terug thuis kregen we onze tweede warme maaltijd (jaja u leest het goed, we zijn verplicht twee keer warm te eten, jammer dat ik in België al een vetreservelaagje had opgeslaan)
Ze meldde met trots dat het couscous was, mmm denk je dan. Maar ik vertel even een verhaaltje om te verduidelijken: ‘Er was eens een gedroogde vis. Hij leefde in een diepe, bruingroene, slijmerige zee, met een rots van zand waar je met je handen een kasteel van maakt om de vis in te verstoppen. Hij was bang van de andere viskopjes, die rondzwommen in de zee!’. Gelukkig serveren ze hier ook rijst en pasta met een groentesausje.
Vierde dag (zaterdag 23 januari)
Joepie weekend, uitslapen tot … 6u30!
Want de haan viert het weekend niet mee. als ontbijt kregen we een glaasje BillieBillie. Er kwamen vele buren op bezoek. Ze proberen allemaal Engels tegen ons te praten, waarom weten we niet want ze praten precies met een hete patat in hun mond!
Één buurman vertelde met trots dat hij volgende maand met een tweede vrouw zal trouwen. Wij zijn geen kandidaten want we zijn in België getrouwd! Jeska op 13juli 2009, Sara op 26 maart 2009, spijtiggenoeg is Sara haar trouwring thuis vergeten!
We leerden ook hoe we een baby op Afrikaanse wijze moeten dragen (op de rug met een doek) wat een zalig gevoel, hé schatke!
Het is soms wel confronterend en hard om hier te zijn, we zagen dat papa Marcel de kinderen sloeg met een elastieken riem. Vooral als hij teveel BillieBillie heeft gedronken.
Afrika… een hard land?
Vijfde dag (zondag 24 januari)
Opnieuw naar de mis, en dit van 9uur tot 13u30… Daarna nog naar de markt, in het midden van de weg lagen er huiden en de edele delen van een os… De vliegen waren niet te temmen.
’s Avonds zijn we naar de bergen gegaan. We hebben een onbeschrijflijke plaatjes gezien. We hadden ook de eer om een hutje aan de binnenkant te aanschouwen.
Even schrik bij een dunne spleet waar we door moesten en een diepe kuil om over te springen. Gelukkig hebben we het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht. We leerden ook enkele dingen bij over de cultuur:
• De vrouwen mogen niet fluiten, anders roepen ze aandacht bij de andere mannen.
• Je mag niet tekenen op de grond, je moet het uitvegen, anders spreek je een vloek over het huis uit.
• De vrouwen mogen geen broeken dragen
Op de terugweg liep voor ons een kudde buffels, een meisje liep erachteraan. Haar taak is om de kudde twee uur te volgen en daarna terug te keren naar huis.
Zesde dag (maandag 25 januari)
Opnieuw vroeg opstaan want het weekend is voorbij.
I don’t like Monday!
We werkten vandaag goed aan onze projecten. We hebben waarschijnlijk een samenwerking met de bibliotheek en dat dankzij de medewerking van de leerkrachten.
Eigenlijk deden zij bijna al het werk, wij gaven enkel de aanzet.
Alle leerkrachten worden gratis geabonneerd en mogen boeken uitlenen om in de klas te gebruiken. In ruil moet de school 1 à 2 boeken per maand aankopen voor de bibliotheek. zo groeit de bibliotheek en heeft de school een groter aanbod.
Later hier meer over.
Zevende dag (dinsdag 26 januari)
Het eerste slachtoffer is gevallen. Sara lag in bed met krampen en kon eigenlijk niet blijven liggen want moest heel de tijd naar den toilet. Dus even blijven liggen tot 9uur en dan met volle moed naar school. Alles ça va, enkel hier en daar een kramp.
Spijtiggenoeg heb ik Jeska alleen naar school moeten laten gaan. de reden van ziekte: teveel pikante kruiden in mijn eten!
Na schooltijd gingen we opnieuw naar de markt om vals haar te kopen voor onze vlechten, daar werd Sara opnieuw misselijk. Gelukkig bracht de mototaxi ons naar huis, ze zag wel geen steek meer, enkel wat witte vlekken en zwarte lijnen. Thuis volgepropt met medicamenten, droge pasta, koel water uit onze Afrikaanse frigo (kruik in de grond!) en een slaapke! Daarna was het heel wat beter en vlogen we weer in het werk!
Eigenlijk zouden we hier afsluiten maar helaas pindakaas alweer een avontuur beleefd. We lagen in bed en hoorden ‘ritsel ritsel’. Jeska zei: Ah das boven ons hoofd en ik zei: Maar nee Jeska das buiten op de steentjes. Jeska vertrouwde het zaakje niet en deed voor het zekerste het licht aan. Op dat moment viel er een beest op ons muskietennet recht de grond. Dat ging zo snel als een slang. We waren aan het schreeuwen om hulp in ons bed van angst. Gelukkig liep Colette (onze zus) nog buiten en kwam ze ter hulp snellen. Ze vond het beest tussen onze zakken, wij stonden ondertussen al hoog op een stoel. En Colette riep: Geef mij snel iets om het te doden want het is een schorpioen et c’est tres dangereux. Sindsdien gaat ons muskietennet altijd veilig toe en slapen we ’s nachts heel onrustig!
Achtste dag (woensdag 27 januari 2010)
Vandaag observeerden we bij de doofstomme kinderen, ze leerden enorm simpele dingen: is de klas proper, in de kerk speel je niet, …
Eigenlijk is het alsof de leerkracht denkt dat ze ook een beperking in hun hoofd hebben, terwijl wij zien dat de leerlingen heel wat in hun mars hebben.
We zien hoe de kinderen gefrustreerd zijn. Dit was hard om zien.
In de namiddag kregen we bezoek van Toon (Vlaamse uit Maroua) en Thorsten. Ze namen ons mee op een terreinanalyse. We bezochten een project van Broederlijk Delen. Ze bouwen dammen om water op te vangen tijdens het regenseizoen.
Thuis hebben we er een nieuw broertje bij. Raoul, is de zoon van de broer van papa Marcel (hé mama Krista), hij woont nu bij ons omdat zijn moeder hem geen eten wil geven. We dachten dat het voor even was maar hij wordt geadopteerd door de familie.
En Jeska, het kleine geitje, was weer verdwenen… De zoektocht kon opnieuw beginnen. Helaas was het nergens te vinden.
Nu maken we elkaar ’s avonds bang met geluiden van schorpioenen, hoe zou dat toch komen…
Negende dag (donderdag 28 januari 2010)
Eindelijk, we hebben ons eerste wasje (van de kleren :p ) gedaan, buiten in de zon! Hierdoor zijn we enorm gebruind.
Annelies (het meisje dat vorig jaar in dit gastgezin heeft gelogeerd) heeft gebeld, de familie was in hun nopjes. Ook Jeska het geitje is teruggevonden! Wat een feest!
Tiende dag (vrijdag 29 januari 2010)
Vandaag vertrekken we voor een weekendje naar Maroua! We kregen een lift van mr. Edward, de secretaris generaal van het CDD.
We maakten voor de eerste keer kennis met de Afrikaanse tijd! We spraken na schooltijd af, maar moesten toch 2uur en een half wachten!
Tijdens de autorit kwam het gesprek trouwen, toch maar weer eens aan bod. Wij als twee getrouwde vrouwen schudden hier de komische verhalen uit onze mouwen.
In Maroua aangekomen kregen we een glaasje frisdrank = SUPERLUXE. Ook de afhaalkip met dikke frieten en bakbananen in een plastiek zakje hebben gesmaakt. Dan kregen we eens mes en vork, maar besloten toch om met onze handen te eten (niet te lezen voor gevoelige ouders, de zus van Jeska zou haar hier goed thuisvoelen hé Femke, zij eet altijd met haar handen).
Tot later!
Angaya anasa
Jeska en Sara
-
30 Januari 2010 - 09:17
Julie:
Hoi Jeska,
Zo grappig!
Ik was gisteren nog aan het denken, wanneer komt het volgende verslagje van in Afrika, en hier is het!
Leuk om al die grappige maar vreemde verhalen te horen. Ik kijker al naar uit om ze je zelf te horen vertellen! xxx -
30 Januari 2010 - 10:28
Tante Sabine:
hallo jeska ,
blij terug van jou iets te horen ,zo te lezen is het echt een heel groot avontuur met toch gevaren erbij dus goed opletten hé meiske en vooral dat ze jou daar niet ten huwelijk vragen want zou ver zijn hoor moesten we naar daar moeten komen feesten haha ,ben blij dat alles goed verloop maar zal toch blij zijn als je terug bent,vele dikke zoenen en knuffels voor jou en jou vrienden dada xxx -
30 Januari 2010 - 10:28
Tante Sabine:
hallo jeska ,
blij terug van jou iets te horen ,zo te lezen is het echt een heel groot avontuur met toch gevaren erbij dus goed opletten hé meiske en vooral dat ze jou daar niet ten huwelijk vragen want zou ver zijn hoor moesten we naar daar moeten komen feesten haha ,ben blij dat alles goed verloop maar zal toch blij zijn als je terug bent,vele dikke zoenen en knuffels voor jou en jou vrienden dada xxx -
30 Januari 2010 - 11:09
Annelies:
Angaya Jeska,
We hebben elkaar waarschijnlijk gemist vanmorgen voor onze skype afspraak. Ik geniet ervan om je verhalen te lezen, ik kan het mij zo levendig voorstellen. Sinds ik de stemmen van mijn gastgezin nog eens hoorde kan ik precies maar aan een ding denken! Doe iedereen nog vele groeten van mij en zeg dat ik hen ongelooflijk hard mis!
-
30 Januari 2010 - 13:28
Krista:
Dag m'n lieve dochter,
het is boeiend wat je allemaal onderneemt;
Niet alleen boeiend maar blijkbaar ook soms gevaarlijk. Niet roekeloos worden hé.
Je zag er goed uit op skype en dat deed deugd.
Leuke foto trouwens van jullie beide met je gastmama. Soigneer ze hé.
Succes en Gods zegen tijdens de komende tijd.
mama -
30 Januari 2010 - 15:40
Lisanne:
Super gaaf! Doe voorzichtig en geniet van alles wat je ziet ! :D Bless -
30 Januari 2010 - 18:43
Tante Bieke:
Dappere Jeska, super bedankt voor jou, en Sara haar verslag! doet zo goed! het tempo zit er precies goed in, en de resultaten blijven niet uit! sjiek hoor. t Is net of ik dat geitje helemaal ken en begrijp :-) maar ja, het kreeg een toepasselijke naam :-) hahaha t wil ruimte, t wil ontdekken...
Mogen alle prikbeesten ver van je vandaan blijven, en gekke mensen ook!!! heilaba zeg.
Groetjes aan je Afrika ouders en een knuff voor klein Raoulleke
Hier alles ok, een superknuff van je tanteke, blijf 'gehuwd :-), love you God bless -
31 Januari 2010 - 17:46
Ilse:
Hoi,
Ik vond het enrom leuk om jullie verslag te lezen. Soms kwam ik niet meer bij van het lachen. Mijn mama genoot er duidelijk ook van; (ik las nl. jullie verslag luidop, omdat ze bij mij in de keuken was). Amuseer jullie nog en voorzichtig zijn hé. Tot de volgende.
Ilse x -
31 Januari 2010 - 19:09
Nele:
Jeskatje, zalig om jullie verslag te lezen! Maar dan denk ik vlug dat ik welm heel blij dat ik hier in ons "propere veilige" landje zit. Geniet en blijf schrijven. God bless en wees aub heeeeeel voorzichtig!!!xxx -
03 Februari 2010 - 23:16
Annemie Deklerck:
dag Jeska,
een tijdje geleden dat we elkaar zagen hé!Ik wens je een fantastisch deugddoende periode in Kameroen! ik probeer je verhaal te volgen... ik weet niet wanneer je in de Slambada van Nguetchwe bent...maar als je daar arriveert : doe zuster Lea Oosterlinck heel veel groeten hé!
tot later en Tieltse groetjes! -
08 Februari 2010 - 14:05
BROER 1:
Hallo zussie
hopelijk gaat daar alles beetje cv...
maar als ik da hier allemaal boven lees lijkt het wel echt iets voor u hé :-)
In elk geval verlang ik om u terug te zien want begint wel wa lang te duren é.
Maar eerst da nog wa genieten en misschien vang je binnen enkele weken wel je eigen schorpioen.
Ah je nog een weetje bert is gaan snowboarden en hoopt al rapper te zijn dan jij.
Als het daar wat te warm is kan je daar nog wat aan denken.
Hopelijk nog vele avonturen dat ik kan lezen en je hoort zeker nog iets van mij hoor .
Veel amusement en werkplezier
Broer 1
(Tis bert é) -
08 Februari 2010 - 19:04
Erik Aka Bart:
Hai Jeska
Ceva?Leuk om je verslagjes hier te lezen, ge staat al bij m'n favoriete sites ;-)Amuseer je daar nog é!!
Grtz
-
10 Februari 2010 - 11:12
Krista:
hallo daar,
'k Verlang om weer eens van je te horen.
Om jaloers op te worden op die temperaturen bij jullie. Ondertussen heeft het hier opnieuw gesneeuwd en is de wereld hier weer wit en koud.
We hopen verder dat alles daar o.k. is.
Lieve groeten van ons allen,
Mama -
10 Februari 2010 - 11:54
Jona Libeert:
Hey Jeska,
Leuk om hier je avonturen wat te kunnen volgen! Ik wens je daar een fantastische tijd toe!
Grts, Blessings,
Jona -
11 Februari 2010 - 14:57
Anaïs:
Jeskaaaaaa!!
Heb net jouw foto's bekeken. Ziet er naar uit alsof je u daar al helemaal thuisvoelt en dat doet mij een plezier ze! :-)
eventjes nog laten weten, dat ik/ wij heel blij waren van u te horen via Skype! Tdeed deugd om nog keer te lachen éh hihihi.
Tot gaaaauuw!x -
13 Februari 2010 - 07:36
Carl Callens:
Hey Jeska,
Djamgidé??
Djamginé!!
Jullie doen dat daar uitstekend zo te horen,
tis echt plezant om jullie avonturen van hieruit te volgen, wij kijken al uit naar het volgende verslag!!
Veel plezier samen, geniet ervan!!
Kijk uit voor de beestjes en de billiebillie...
Gods zegen. en blijf maar lekker schrijven hé :-)
-
15 Februari 2010 - 14:15
Marc Bilau:
Beste Jeska, eindelijk heb ik je blog gevonden en met veel interesse de foto's en het verslag gelezen. ik merk dat jullie het goed stellen en wens jullie verder een aangenaam en leerrijk verblijf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
